Tijdens het ontbijt blijkt Annette de enige vrouw te zijn. Blijkbaar zijn de meeste gasten hier mannen die op zalm komen vissen.
Na het ontbijt nog even tanken en water en eten inslaan (het wordt bijna een ritueel).
Omdat we deze vakantie nog geen waterval gezien hebben ;-) wordt de eerste stop de Twin Falls, zo’n 6 kilometer buiten de stad. Hier lopen we alleen rond en horen we dus niets anders dan het rustgevende geruis van het water.
Na dit korte intermezzo gaat het verder naar Moricetown, een dorp waar de Indianen (hier de First Nations genoemd) rond deze tijd van het jaar met speren op zalm vissen. De rivier moet hier door een nauwe kloof en de zalmen springen boven het water uit. Zalmen zien we genoeg, vissende Indianen echter niet.
We rijden nu een heel stuk door ‘indianenland’ en plannen een stop in Hazelton, maar voor we daar zijn hebben we een hoop ongeplande stops om foto’s te maken van het prachtige landschap. Het is heel iets anders en minder indrukwekkend dan de Rockies, maar mooi op zijn eigen manier. We moeten ons echt dwingen om door te rijden en niet achter elke bocht te stoppen om weer een foto te maken.
Maar ook hier weer regelmatig bewoonde krotten. Het lijkt trouwens wel of ieder 'huis' zijn eigen autokerkhof heeft. We krijgen stilaan het vermoeden dat het vooral de First Nations zijn die in deze krotten wonen.
Net voor we Old Hazelton, dat nog zou bestaan uit originele huizen, binnen rijden komen we aan de ‘Hagwilet Suspension Bridge’, een ijzeren hangbrug. Weer fantastisch mooi over een diepe canyon. De brug is net één auto breed met aan weerszijden een smal voetpad en is ‘geplaveid’ met ‘doorkijkroosters’. Wetende dat ik al hoogtevrees krijg wanneer ik in een leeg soepbord kijk, was dat even slikken. Gelukkig beweegt de brug, niettegenstaande het een hangbrug is, nauwelijks wanneer een auto komt opgereden. En hier mis ik dus weer hét fotomoment van de dag. Terwijl ik een foto naar beneden maak, zie ik onder mij een Bald Eagle (zee-arend) gracieus voorbij zweven. Ik probeer nog in te zoomen maar tegen dan is hij al verdwenen. Magnifiek, die brede witte staart, zwart lichaam en witte kop! Trouwens, wanneer kun je een vogel tijdens het vliegen van bovenaf bekijken? Hij is wel te zien op één van de foto's, maar je moet goed kijken. Je zou hier bijna de hele dag met de camera voor je gezicht moeten lopen om de mooie momenten vast te leggen (en je ogen een beetje dichtknijpen zodat je tenminste als een Japanner uitziet :) )
Maar goed, we rijden verder naar Old Hazelton waar het net op het moment dat we het ‘Ksan Historical Village en Museum willen bezoeken, serieus begint te regenen. Het is windstil en de wolken bewegen voor geen meter, het zal zich hier moeten leegregenen. Dus rijden we maar een paar kilometer verder naar Old Hazelton zelf en hier druppelt het maar wat (je kunt hier trouwens mooi zien hoe het verderop wel goed doorregent). In het Old Café eten we een bord overheerlijke kippen/groentensoep. Hier ben ik zo slim – een mens leert van zijn fouten – om pas NA het eten naar de ‘washroom’ te gaan, en ik moet zeggen dat dit een positieve ervaring is; alles is even netjes en er hangt zelfs een poster op om je uit te leggen hoe je je handen na de boodschap moet wassen :)
Terug buiten gekomen is het weer droog, dus terug naar ‘Ksan waar we een rondleiding door de Longhouses, huizen waar de Indianen in de winter met zo’n 60 man in leefden, nemen. Je moet hier $ 11,20 voor betalen omdat het een rondleiding met gids is. In ons geval zelfs een privégids want we zijn maar met z’n twee. De gids is een jonge Indiaan met 2 piercings door zijn onderlip (maar voor de rest wel OK). Een stuk of 3 Duitsers hebben wel gehoord dat we de rondleiding in het Duits (is voor ons toch nog wat gemakkelijker dan in het Engels) gaan krijgen, en denken dat ze zonder betalen mee kunnen profiteren. We gaan echter steeds een Longhouse binnen en de gids klapt de deur mooi voor hun neus dicht. Wanneer een slimmerik denk dat hij door een gaatje in de deur naar binnen kan gluren kijkt hij tegen de duim van de gids aan. Dom zijn ze niet die Indianen :) Binnen foto’s maken, mogen we niet (volgens hun uitleg omdat alles wat binnen te zien is, eigendom is van Indianen en enkel werd uitgeleend – de echte reden is niet moeilijk te raden…) Wat we te zien krijgen is écht de moeite.
Omdat het ondertussen al 14:15 uur is, we nog 3:30 uur (volgens Tommeke) moeten rijden en er, behalve het mooie landschap, voor de rest toch niet veel te zien is, gaat het nu recht naar Prince Rupert. We rijden nu door de heuvelachtige Skeena-vallei met de brede gelijknamige (en ook wel River of Mists genoemd), kronkelende, blauw-groene rivier steeds langs ons en rondom steeds de hoge besneeuwde bergtoppen. Tel daar een mix van wolken en zon, verkleurende bladeren (de herfst heeft al duidelijk zijn intrede gedaan) bij en doe jullie ogen dicht. Voilà, dàt is wat wij in het écht zien en wat jullie jaloers zou moeten maken. :)) Tussen Hazelton en Terrace liggen trouwens weer zo’n 100 kilometer zonder enige vorm van bebouwing.
Net voor we Terrace binnenrijden zien we meer politie dan we tot nu toe gezien hebben: voor, op en achter een brug staat telkens een patrouille (nu 2 man sterk) controle uit te voeren. Terrace zelf blijkt een onverwacht grote stad te zijn met veel grote winkelketens. Alvorens de laatste 150 km aan te vatten vereren we de McDonnald’s met een bezoek. Neen, geen hamburger maar een McFlurry laat zich goed smaken (is de eerste keer dat we tegen onze lijn zondigen ;) )
Het laatste stuk is ook heel mooi, al sla ikzelf er stukken van ‘over’ vermits Annette rijdt – veertien dagen achtereen heel vroeg opstaan beginnen hun tol te eisen :(
Zitten nu in ons hotel en gaan dadelijk de innerlijke mens verstevigen.
Morgen wordt een lange dag: We moeten al om 05:30 uur aan de haven zijn waar we om 07:30 uur vertrekken voor de 15 uren durende Inside Passage. We hebben onze tickets al afgehaald en dat bleek een goede zet te zijn, kunnen we morgen onmiddellijk aanschuiven om in te schepen. Gelukkig hoeven we dan gedurende de dag enkel uit te kijken na opduikende Orka’s en walvissen.
Ik weet niet of we het nog redden om de foto’s van vandaag te plaatsen en morgen zal het heel laat zijn vooraleer een nieuw verslag volgt (ik kan het gelukkig wel al op de boot in elkaar flansen)
De temperatuur is vandaag weer niet boven de 13° geraakt en helemaal droog hebben we het dus ook niet gehouden. Al bij al is het echter nog redelijk geweest. We hebben weer zo’n 380 km achter ons gelaten.
Op foto klikken voor groot formaat:
Posts
Hallo lieve ouders!
BeantwoordenVerwijderenHier ben ik nog eens en ik hoop dat het me deze keer wel lukt om het te plaatsen...
Het klinkt wel allemaal nog altijd ontzettend mooi!!
Gelukkig kunnen jullie vandaag dan eens rustig aan doen door gewoon lekker op de boot te zitten en naar het water te kijken, ik hoop voor jullie dat jullie orka's en walvissen te zien krijgen, nu zorg maar dat je er wel foto's van hebt!! ;-)
Nog heel veel plezier en geniet er nog maar lekker van! xxx
Hi guys,
BeantwoordenVerwijderennou als je vanaf nu even niks kunt plaatsen is je dat vergeven. Dit was toch weer een prachtig dagboekdeel. En wat een bloedmooie foto's. Moeten jullie niet af en toe slikken als je eraan denkt dat je ook weer weg moet? Waarmee ik niet bedoel te zeggen dat jullie niet meer naar huis willen. Van de andere kant; als je dit elke dag zou zien werd het misschien ook weer snel gewoon en als je steeds zo ver moest rijden om ergens te komen, ging de lol er ook snel af. Het feit dat je hier niet voor altijd bent, maakt dat je het veel intenser beleeft. Tof ( ja, ja Jacky) dat wij dit deels ook mee mogen beleven. Margriet
@ Margriet, ein-de-lijk begin je wat Vlaams te leren, het werd stillekesaan tijd ;)
BeantwoordenVerwijderenWe proberen er niet aan te denken dat het al weer bijna gedaan is (lukt ons echter niet altijd) en je zou wel eens gelijk kunnen hebben dat het allemaal 'gewoon' is als je hier woont. Op een ander is het gras altijd groener, nietwaar? (alhoewel het daar na een tijdje net zo dor wordt als thuis)