09/09/2011: Yoho en Banff

"Hello guys, how are you doing today?"

Deze vraag krijgen we tig keren op een dag te horen. Vriendelijk zijn ze wel de Canadezen (of ze het menen is iets anders).

Vanochtend worden we met een grote verrassing wakker. We hedden de GSM gebruikt als wekker en zouden om 07:15 uur opstaan. Wanneer de wekker afloopt en we op onze horloges kijken, is het daar nog maar 06:15 uur. Blijkt dat we gisteren zonder het te weten een tijdzone zijn opgeschoven!

Ik was er van uit gegaan dat dit pas morgen in Alberta zou gebeuren. Brengt dus mee dat we gisteren een uur later dan gedacht zijn gaan slapen. En opeens voel ik mij geen ochtendmens meer ;-). Bovendien is midden in de nacht een goederentrein op zo'n 50 meter van onze slaapkamer voorbij gedenderd. Als je weet dat die treinen een paar kilometer lang zijn, dan duurt dat bijna 2 minuten eer die volledig gepasseerd is!

Vandaag staan de Nationale Parken Yoho en een stuk Banff op het programma.

Als eerste naar de Wapta Falls. Vanaf de parking een wandeling van 2,5 Km en het is weer fris aan de vis: 10°C. Prachtige brede waterval en dus wordt de fotocamera in aanslag gebracht. De eerste foto wordt langzaam opgeslagen, maar ik stel er mij geen vragen bij, heb meer oog voor de waterval. Tweede foto van hetzelfde laken een pak. Klepje onderaan opengemaakt, ‘nonde-nonde-dju, SD-kaartje zit in de laptop ipv in de camera’. Op andere dagen zou dit geen probleem zijn omdat we ons hele hebben en houden moeten meeslepen, maar nu staat alles op de kamer omdat we 2 nachten op dezelfde plaats blijven. Tien foto’s kan ik intern opslaan in de camera en dan is schluss. Dus mensen: behalve die 10, geen foto’s vandaag :-(.

Gelukkig heb ik er maar negen gemaakt aan de waterval, want onderweg terug vinden we nog een (vrij verse) voetafdruk van een beer.

Van de waterval gaat het verder naar de ‘Natural Bridge’. Vroeger (voor onze tijd) was dit een waterval maar het water heeft het gesteente zodaning uitgesleten dat er een put is onstaan waar het in valt en de onderkant van deze brug is dan ook weer uitgesleten. Op die manier is een natuurlijke brug ontstaan. Als ik nu foto’s had konden jullie zien wat ik bedoel :-(

Volgende halte op onze etappe is Emerald Lake. Aan het begin van het meer staat een kiosk waar de nodige souvenirs worden verkocht. Eens binnen gaan kijken en gelijk maar eens vragen of ze toevallig SD-kaarten hebben. ‘Of course we have. That makes $ 28, taxes inclusive’. Schandalig veel geld voor een kaartje van 4Gb (€ 20,5 - op Ebay kosten ze € 6), maar wat wil je? Dus mensen: toch foto’s vandaag :-) . En maar goed ook, want wat we de rest van de dag zien is met geen pen te beschrijven. Daarom ga ik het vanaf nu kort houden.

Na Emerald Lake wordt de Takakkaw Falls bezocht. Dit is indiaans voor ‘magnificent’ en dat is eigenlijk nog zacht uitgedrukt! Bekijk de foto’s maar want ik kan het écht niet beschrijven. Het water stort zich 381 meter naar beneden. Wanneer je er vlak bij staat voel je je klein, hééél klein. Op de terugweg maken we nog wat foto’s van een grijs/blauwe vogel (geen idee hoe het beestje heet) en een Columbia Ground Scuirrel.

Tot hier waren we samen met Willem en Nicole op pad.

Na het bezoek aan de waterval beginnen onze magen echter te protesteren (het is ondertussen 14:30 uur) en we gaan iets eten in Lake Louise City.

Eens de ergste honger gestild gaat het verder naar Moraine Lake. Dit zou zeker zo mooi zijn als Lake Louise en niet zo druk. In vergelijking met de vorige plaatsen is het echter wél druk (maar niet hinderlijk). Wat een meer zeg! Ik weet niet meer hoe dikwijls we vandaag al ‘miljaar dèt is sjoën’ hebben gezegd. Er is een wandeling langs één zijde van het meer die 1,9 km lang is en meer dan een half uur zou duren. Ik vraag mij af of iedereen hier op zijn knieën die route moet afleggen maar na 5 minuten begrijp ik waarom het zo lang zal duren: alle 5 voet stop je om een foto te maken! Uiteindelijk blijven we er zeker 45 minuten. Nog een White-tailed deer gezien en geschoten (op film natuurlijk).

Wanneer we terug aan de parking komen moet er wel een lawine zijn want we horen meer dan een halve minuut een enorm gerommel. We staan echter in de schaduw van de berg en kunnen niets zien. Bij het wegrijden van de parking hebben we beter zicht op de berg en zien we een grote stofwolk rond de berg hangen (en zien verschillende mensen naar de berg wijzen).

Op de terugweg brengen we toch een kort bezoek Lake Louise maar de zon staat verkeerd om de prachtige kleuren van het meer goed te kunnen zien. Het gebied wordt ontsierd door het enorme Fairmont Hotel. Op zich is het niet mis, maar het hoort er gewoon niet thuis.

Ondertussen is het 18:30 uur geworden en zijn we in Field, het enige dorp (200 inwoners) in het Park, waar we lekker gaan eten.

Net voor het donker terug naar de Natural Bridge om er toch wat foto’s van te hebben. Ik had er vanmiddag wel wat gemaakt met de GSM, maar dat is toch niet hetzelfde. We kunnen nu ook vaststellen dat het zonlicht een grote invloed op de schoonheid van het water heeft.

Het is nu 01:00 uur en ik stel vast dat het toch weer een hele epistel is geworden.

Het weer was vandaag weer uitstekend; geen wolk gezien en gemiddeld zo’n 25°. We moeten toch wel héél brave mensen zijn dat we zoiets verdienen ;-) Toch weer 300 km gereden.

Morgen gaat het verder naar Canmore waar we 3 nachten blijven.

Op foto klikken voor groot formaat: